شماره ٣٧٥: ما چو در سایه الطاف خدا می باشیم
ما چو در سایه الطاف خدا می باشیم
هر چه پاشند به ما ما به جهان می پاشیم
دیگران در هوس نقش خیالند و ما
نقش بندیم خیالی که مگر نقاشیم
نبود هیچ حجابی که به آن محجوبیم
ور بود یک سر موئیش روان بتراشیم
گو همه خلق بدانند که ما سرمستیم
از تو پنهان نبود در همه عالم فاشیم
زاهدان را به خرابات مغان نگذارند
خانه ماست که رندان خوش او باشیم
هر چه بینیم همه دلبر خود می نگریم
لاجرم یک سر موئی دل کس نخراشیم
در خرابات مغان سید سرمستانیم
تا که بودیم چنان بود و چنین می باشیم