شماره ٥٢٢: در خرابات مغان ما را بجو
در خرابات مغان ما را بجو
رند سرمست خوشی آنجا بجو
چند گردی همچو قطره در هوا
خوش روان شو سوی ما دریا بجو
هر دو عالم را به این و آن گذار
حضرت یکتای بی همتا بجو
خوش درآ در بحر بی پایان ما
تشنه ای آب حیات از ما بجو
هر کجا کنجی است گنجی در وی است
گنج او در جمله اشیا بجو
گرد جو گردی برای آب رو
حاصل از دریا و جو ما را بجو
نعمت الله جو که تا یابی مراد
شارح اسما طلب اسما بجو