می عشقش به شیرمردان ده
درد دردش به دردمندان ده
ساقیا دست ما و دامن تو
ساغر می به دست یاران ده
می به زاهد مده که باشد حیف
ور دهی جام می به رندان ده
جرعه نوشان جام خود مگذار
جرعه جام خود به ایشان ده
گر بلا را به عاشقان بخشی
بخش ما زان بلا فراوان ده
نوش کن جام می که نوشت باد
جرعه ای هم به باده نوشان ده
نعمت الله مده به مخموران
میر مستان به می پرستان ده