شماره ٦٣٢: همچو ما کیست در جهان تشنه
همچو ما کیست در جهان تشنه
بحر خوردیم و همچنان تشنه
عین آب حیات چشمه ماست
چشمه در چشم و ما به جان تشنه
می رود آب چشم ما هر سو
ما به هر سو شده روان تشنه
خوش کناری بر آب دیده ماست
ما فتاده درین میان تشنه
همه عالم گرفته آب زلال
حیف باشد تشنگان تشنه
آب دریا و تشنه مستسقی
می خورد آب ناتوان تشنه
سخن سید است آب حیات
خضر وقت است و ما به آن تشنه