شماره ٦٨٢: در پی عشق روان شو که بجائی برسی
در پی عشق روان شو که بجائی برسی
دردی درد بخور تا به دوائی برسی
به سر کوی محبت به صفا باید رفت
باشد آنجا به مقامی به صفائی برسی
می و میخانه ما آب و هوائی دیگر است
خوش بود گر به چنین آب وهوائی برسی
نرسی در حرم کعبه مقصود بخود
همرهی جو که در این راه بجائی برسی
بی نوائی چه کنی برگ و نوائی بکف آر
نعمت الله بطلب تا بنوائی برسی