شماره ٧١٢: همه تقدیر اوست تا دانی
همه تقدیر اوست تا دانی
هم از آن رو نکوست تا دانی
جسم و جان را به همدگر می بین
بنگر آن مغز و پوست تا دانی
گفته عاشقان به جان بشنو
غیر ازین گفت و گوست تا دانی
آب باشد یکی و ظرف بسی
گر چه مشک و سبوست تا دانی
با تو گر ماجرا همی دارم
غرضم شست و شوست تا دانی
جام گیتی نماست در نظرم
جسم و جان روبروست تا دانی
نعمت الله که نور دیده ماست
مظهر لطف اوست تا دانی