چه خبر؟
چو تو به ما نرسیدی ترا زما چه خبر
ولی ندیده کسی را ز اولیا چه خبر
مرو به خود به خود آ تا خدای خود بینی
بیا بگو که ترا از خود و خدا چه خبر
چو تو به عرش نرفتی ندانی از معراج
چو تو خدای ندیدی ز مصطفا چه خبر
تویی که بر لب دریای جسم معتکفی
ترا ز حال کماهی جان ما چه خبر
بلای لانکشیدی ز عشق بالایش
ترا ز قامت و بالای آن بلا چه خبر
ترا چو برگ و نوائی ز عشق حاصل نیست
ترا ز برگ و نواهای بی نوا چه خبر
چو از کدورت نفسی نکرده ای گذری
ترا ز صوفی صافی با صفا چه خبر
تو بسته زر و زن گشته ای و کشته آن
ترا ز مردی مردان پارسا چه خبر
منم ز جام الست می بلی سرمست
ترا چو نیست نصیبی از آن بلی چه خبر
تو در خماری و میخانه را نمی جوئی
ترا ز مستی مستان آن سرا چه خبر
هزار چشمه آب حیات در نظر است
کسی که دیده نباشد ز چشمه ها چه خبر
بر آ به دار فنا تا بقای ما بینی
فنا ندیده چو منصورت از بقا چه خبر
ترا چو درد دلی نیست ای برادر من
ز دردمندی رنجور بی دوا چه خبر
به کنج زاویه عشق منزوی نشدی
ز شوق سلطنت و ذوق انزوا چه خبر
چو تو عزیز و زلیخای خود نمی دانی
ز حسن یوسف مصری جانفزا چه خبر
به شش جهات فرومانده ای به یک دو سه چیز
ترا ز عالم بیحد و منتها چه خبر
چو تو به عشق نگشتی ز خویش بیگانه
ترا ز دولت عشاق آشنا چه خبر
نرفته ای تو به شرق و نیامدی از غرب
ترا ز عرش و ز رحمان و استوا چه خبر
ز حال سید ما گر خبر نمی داری
عجب مدار گدا را ز پادشا چه خبر