شماره ٤٠
تا نگیری دامن رهبر به دست
کی ز گمراهی توانی باز رست
ره بیابان است و تو گمره کجا
ره توانی برد ای مرد خدا
دیده تو بسته و راهی دراز
بی دلیلی چون روی راه حجاز
رهروی کن در طریق نیستی
شاید اندر هیچ منزل نیستی
رهنمایی جو قدم در راه نه
گر روی در راه با همراه به
کار بی مرشد کجا گردد تمام
مرشدی باید مکمل و السلام
گر ترا دردی است درمان را بجو
ور ترا سری است با مرشد بگو
گر نداری مرشدی جویاش باش
چون بدیدی خاک گرد پاش باش
دامن او را بگیر و بنده شو
وانگهی در بندگی پاینده شو
هر چه فرماید مکن بر وی مزید
تا مریدی گردی همچون بایزید
چیست شرط ره سخن بشنودن است
مرده پیر مربی بودن است
بی مربی کار کی گیرد نظام
مرشدی باید مکمل و السلام