شماره ٤٠
راستی کن که مرد کج رفتار
در ره او به منزلی نرسد
باش خاکی ولی چنان کز تو
گرد بر دامن دلی نرسد
نرسد در مقام اهل کمال
سالکی کو به کاملی نرسد
دیده او جمال او بیند
رؤیت او به احولی نرسد
هر که بر مسند عدم بنشست
جاه او در تنزلی نرسد
هر که چون ما فتاد در دریا
ابدا او به ساحلی نرسد
کی چو سید قبول او گردد
بنده ای کو به مقبلی نرسد