شماره ٩٧
چو پادشاه دو عالم گدای حضرت اوست
گدای حضرت او باش و پادشاهی کن
چو در طریق مروت موافقت شرط است
مکن مخالفت او و هرچه خواهی کن
به نزد اهل ارادت تویی مناهی تست
رضای او طلب و توبه از مناهی کن
اگر امید نداری به صبح روز وصال
می شبانه بخور و خواب صبحگاهی کن
درآ به خلوت دیده چو نور خوش بنشین
وطن چو مردمک دیده در سیاهی کن
به چشم ما نظری کن که نور او بینی
نظر به دیده این منظر الهی کن
مباش بنده دنیا بیا و چون سید
بکوش و سلطنت از ماه تا به ماهی کن