شماره ١٠٩
منت خدای را که ندارم به هیچ باب
از هیچ کس به غیر خدا هیچ منتی
در پای گل نشسته و بر سرو قامتش
دل بسته ایم وه که چه عالی است همتی
بر دوستان مبارک و بر دشمنان همان
هستیم از خدای بر این خلق رحمتی
مائیم و سرخوشان خرابات کوی عشق
جامی و ساقیی و حضوری و صحبتی
روزی نشد ملول دل بنده ای ز ما
باری ز ما نیافت کسی هیچ زحمتی
داریم نعمت الله و از خلق بی نیاز
ای جان من که راست چنین خوب نعمتی