شماره ٣٥٩: دلبرم رخ گشاده می آید
دلبرم رخ گشاده می آید
تاب در زلف داده می آید
در دل سنگ لعل می بندد
کو چنین لب گشاده می آید
شهسوار سپهر از پی او
می رود کو پیاده می آید
زلف برهم فکنده می گذرد
خلق برهم فتاده می آید
ای عجب چشم اوست مست و خراب
وز لبش بوی باده می آید
پیش سرسبزی خطش چو قلم
عقل کل بر چکاده می آید
ماه سر درفکنده می گذرد
چرخ بر سر ستاده می آید
آفتابی که سرکش است چو تیغ
بر خطش سر نهاده می آید
در صفاتش ز بحر جان فرید
گهر پاک زاده می آید