شماره ٨٢٦: به سر زلف دلربای منی
به سر زلف دلربای منی
به لب لعل جان فزای منی
گر ببندد فلک به صد گرهم
تو به مویی گره گشای منی
به بلای جهانت دارم دوست
گرچه تو از جهان بلای منی
هر کست از گزاف می گوید
که تویی کز جهان سزای منی
این همه ترهات می دانم
من برای تو تو برای منی
گر نمانم من ای صنم روزی
تو که جان منی بجای منی
جاودان پادشا شود عطار
گر تو گویی که تو گدای منی