الحکایة والتمثیل
آن یکی دیوانه بر گوری بخفت
از سر آن گور یکدم می نرفت
سائلی گفتش که تو آشفته
جمله عمر از چه اینجا خفته
خیز سوی شهر آی ای بی قرار
تا جهانی خلق بینی بیشمار
گفت این مرده رهم ندهد براه
هیچ میگوید مرو زین جایگاه
زانکه از رفتن رهت گردد دراز
عاقبت اینجات باید گشت باز
شهریانرا چون بگورستانست راه
من چه خواهم کرد شهری پرگناه
میروم گریان چو میغ از آمدن
آه از رفتن دریغ از آمدن