" rel="stylesheet"/> "> ">

الحکایة والتمثیل

این سخن نقلست در قوت القلوب
زان بزرگ پاک دین پاک از عیوب
گفت هر روز از ملایک عالمی
سوخته گردد ز نور حق همی
ز ابتدا تا انتهای روزگار
چند دانی نسل آدم را شمار
راست هم چندان بهر روزی ملک
از سماک انگشت گردد تا سمک
می بسوزند این همه روحانیان
پس دگر می آید آنگه در میان
ای عجب هر روز چندین سوخته
خیل دیگر خویشتن بردوخته
چون ملایک حاضر و جمع آمدند
سر بسر پروانه شمع آمدند
این همه هر روز میسوزند پاک
دیگران در آرزوی آن هلاک
تا ملک کردند آدم را سجود
عشقشان یک ذره آمد در وجود
ره بحق چون جان آدم یافتند
تا ابد در خدمتش بشتافتند