مجادله بلبل با طاوس و تسلیم شدن طاوس بوی
بیا ای مرغ رنگین جامه بی بو
سر ترکانه داری پای هندو
تنی پوشیده داری جان عریان
لب پرخنده داری چشم گریان
زروی آینه نزدوده زنگ
لباس آینه کردی بصد رنگ
اگر زر می کند آهن زراندوز
نگیرد آهن از زر رنگ نابود
به زیور کی شود چون ماه توزشت
به ضرب مشت چون گردد بر انگشت
چرا این رنگ بی بو میفروشی
چرا پای خود از مردم نپوشی
سراسر خویشتن را می نمائی
ولیکن گر بقاف بی وفائی
به از ناموس باشد نام ناموس
به از طاوس باشد پای طاوس
به بین خود را واز هستی برون آی
بکوی نیستی بخرام ومی پای
اگر پای سیاهت یاد بودی
بجلوه کی دل تو شاد بودی
چو بلبل جامه رنگین بینداز
مرقع پوش شو ماننده باز
نه رنگت ماندو نی بال نی پر
مشو مغرور این رنگ مزور
چه عزت میرسد از عزت آن
که پرت می نهد از سر امینان
چه نفع آمد بگو ای مرغ خوش باش
در حمام را از نقش نقاش
به رنگ خویشتن مغرور گشتی
زقرب حضرت شه دور گشتی
همه رنگی زما بوئی نداری
همه بوئی ز ما بوئی نداری