دربیان چار چیز که علامت ادبا راست
چار چیز آمد نشان مدبری
یاد گیرش گر تو روشن خاطری
مدبری باشد بابله مشورت
هم بجاهل دادن سیم و زرت
هر که پند دوستان نکند قبول
در حقیقت مدبر است آن بوالفضول
هر که از دنیا نگیرد عبرتی
هست از آن مدبر جهان را نفرتی
مشورت هر کس که با ابله کند
دیو ملعونش سگ گمره کند
آنکه مال و زر دهد با جاهلان
آن چنان کس کی شود از مقبلان
زر چو ابله را همی آید بکف
میکند اسراف می آزد تلف
نشنود از دوست ابله پند را
از جهالت بگسلد پیوند را
عبرتی گیر از زمانه ایجوان
تا نباشی از شمار ابلهان
هر که را از عقل آگاهی بود
نزد او ادبار و گمراهی بود