صفت درود و تمام شدن نامه
درود از من بدان شمشاد آزاد
که دارد در میان پوشیده پولاد
درود از من بدان یاقوت سفته
که دارد سی گهر در وی نهفته
درود از من بدان عیار نرگس
که دارد مر مرا از خواب مفلس
درود ا زمن بدان ماه دو هفته
که دارد ماه بخت من گرفته
درود از من بدان باغ شکفته
که دارد خانه صبرم کشفته
درود از من بدان شاخ صنوبر
که دارد شاخ بختم خشک و بی بر
درود از من بدان گلبرگ خندان
که دارد مرمرا همواره گریان
درود از من بدان خود روی لاله
که دارد چشمم آگنده به ژاله
درود از من بدان دو رسته گوهر
درود از من بدان دو خوشه عنبر
درود از من بدان عیار سرکش
که دراد مرمرا در خواب ناخوش
درود از من بدان دیبای رنگین
درود از من بدان مهتاب و پروین
درود از من بدان سرو گل اندام
که دارد مرمرا دل خسته مادام
درود از من بدان زلفین عطار
که زو مر مشک را بشکست بازار
درود از من بدان چشم فسونگر
که دارد مرمرا بی خواب و بی خور
درود از من بدان رخسار مهوش
که دارد جانم از محنت بر آتش
درود از من بدان ماه دو هفته
که دارد مرمرا بیهوش و تفته
درود از من بدان مشهور آفاق
که دراد مر مرا از کام دل طاق
درود از من بدان گلروی خوشبوی
که دارد سال و ما هم در تگ و پوی
درود از من بدان زلف رسن باز
که دارد مرمرا مشهور شیراز
درود از من بدان ناز و عتابش
که آبم برد زنخدان خوشابش
درود از من بدان آیین و آن فر
که دارد رویم از تیمار چون زر
درود از من بدان گنج نکویی
که دارد پیشه با من کینه جویی
درود از من بدان خورشید تابان
که داردحسن بر خورشید گیهان
درود از من بدان روی چو گلبرگ
که از شرم رخش ریزد ز گل برگ
درود از من بدان سرو سمن روی
که ندهد همچو بوی او سمن بوی
درود از من بدان پیروزگر شاه
درود از من بدان بیدادگر ماه
درود از من بدان تاج سواران
درود از من بدان رشک بهاران
درود از من بدان جان جهانم
درود از من بدان جفت جوانم
درود از من بدان ماه سمن بوی
درود از من بدان یار جفاجوی
درود از من بدان کاو را درودست
مرا بی او دیده چون دو رودست
درود از من فزون از هر شماری
درود از من فزون از هر بهاری
فزون از ریگ کهسار و بیابان
فزون از قطره دریا و باران
فزون از رستنی بر کوه و صحرا
فزون از جانور بر خشک و دریا
فزون از روزگار هر دو دوران
فزون از اختران چرخ گردان
فزون از گونه گونه تخم عالم
فزون از نر و ماده نسل آدم
فزون از پر مرغ و موی حیوان
فزون از حرف دفترهای دیوان
فزون از فکرت و اندیشه ما
فزون از وهم و کیش و پیشه ما
ترا از من درود جاودانی
مرا از تو وفا و مهربانی
ترا از من درود آشنایی
مرا از ماه رویت روشنایی
هزاران بار چونین باد چونین
دعا از من ز بخت نیک آمین