در مدح شجاع السلطنه حسنعلی میرزا گوید
باد نوروزی شمیم عطر جان می آورد
در چمن از مشک چین صد کاروان می آورد
رستم عید از برای چشم کاووس بهار
نوشدارو از دل دیو خزان می آورد
یا منوچهر صبا زی آفریدون ربیع
فتح نامه سلم دی از خاوران می آورد
بهر دفع بیور اسب دی گلستان کاوه را
از گل سوری درفش کاویان می آورد
رستم اردیبهشتی مژده نزد طوس عید
از هلاک اشکبوس مهرگان می آورد
بهر ناورد فرامرز خریف اینک سپهر
از کمان بهمنی تیر و کمان می آورد
یا پیام کشتن دارای دی را باد صبح
در بر اسکندر صاحبقران می آورد
یا شماساس خزان را قارن اردیبهشت
دستگیر از نیزه آتش فشان می آورد
یا نوید قتل کرم هفتواد دی نستیم
در چمن چون اردشیر بابکان می آورد
یا گروی فصل دی را بر فراز تل خاک
گیو فروردین به خواری موکشان می آورد
نفس نامیرا نگر کاینک به استمداد باد
نقشها از پرده در سلک عیان می آورد
خواهران لاله و گل را ز هفت اندام خاک
همچو رویین تن ز راه هفتخوان می آورد
خنده گل راست باعث گریه ابر ای شگفت
کاشک چشم او خواص زعفران می آورد
نفس نامی خود نسودی نیست بل اهتو خوشیست
صنعها بین تا ز هر حرفت چسان می آورد
گاه بر مانند نساجان پرند از نسترن
در سمن دیبا و در گل پرنیان می آورد
گاه بر هنجار صرافان زر و دینار چند
از گل خیری به بازار جهان می آورد
از سنان لاله کاه از بید برگ برگ بید
صنعت پولادسازی در میان می آورد
مطلعی از مطلع طبعم برآمد کز فروغ
مهر را در چادر کحلی نهان می آورد
ساقی ما تا شراب ارغوان می آورد
بزم را آزرم گلگشت جنان می آورد
جام کیخسرو پر از خون سیاووشان کند
در دل الماس یاقوت روان می آورد
قصد اسکندر همین ظلمات بدنی آب خضر
طبع رمزی زین سخن را در بیان می آورد
خود نمی دانست اسکندر مگر کاندر شراب
هست تأثیری که عمر جاودان می آورد
از دل صاف صراحی در تن تابنده جام
دست ساقی مایه روح روان می آورد
دست افشان پای کوبان هرو شاقی ساده روی
رو به سوی درگه پیر مغان می آورد
خلق را جشنی دگرگونست گویا نوبهار
از شمیم عطر گلشان شادمان می آورد
با نسیم صبحگاهی مژدگانی نزد خلق
از نزول موکب شاه جهان می آورد
قهرمان ملک جمشیدی بهادر شه حسن
آنکه کیوان را به درگه پاسبان می آورد
آن شهنشاهی که هر شام و سحر از روی شوق
سجده بر خاک رهش هفت آسمان می آورد
آنکه یک رشح کف او آشکارا صد هزار
گنج بادآورد و گنج شایگان می آورد
هر کرا الطاف او تاج شرف بر سر نهاد
روزگارش کامگار و کامران می آورد
هر چه جز نقش وجود اوست نقاش قضا
بر سبیل آزمون و امتحان می آورد
هیچ دانی با عدو تیغ جهان سوزش چه کرد
آنچه بر سر کشت رابرق یمان می آورد
تا به دیوان جهان نامش رقم کرد آسمان
نام دستان راکه اندر داستان می آورد
رفعت کاخ جلالش در سه ایوان دماغ
کاردانان یقین را در گمان می آورد
نصرت و فیروزی و فتح و ظفر را روزگار
با رکاب شرکت او همعنان می آورد
حسرت دست گهربارش مزاج ابر را
با خواص ذاتی طبع دخان می آورد
فره دیهم داراییش هر دم صد شکست
بر شکوه افسر شاه اردوان می آورد
خصم با وی چون ستیزد خر سواری از کجا
تاب ناورد سوار سیستان می آورد
مور کز سستی نیارد پر کاهی برکشید
کی گزندی بر تن شیر ژیان می آورد
یا طنین پشه لاغر که هیچش زور نیست
کی خلل بر خاطر پیل دمان می آورد
نی گرفتم از در طوسست آسیب از کجا
بر تن و بازوی سام پهلوان می آورد
کهترین کریاس دار بارگاه حشمتش
از جلالت پا به فرق فرقدان می آورد
گردش گردون به گردش کی رسد هر گه که او
در جهان رخش عزیمت را جهان می آورد
لرزه اندر پیکر هفت آسمان افتد ز بیم
چون به هیجا دست بر گرز گران می آورد
دفتر شاهان پیشین را بشوید اندر آب
هر کجا کافاق نامش بر زبان می آورد
ای شهنشاهی که از تأثیر دولت روزگار
صعوه را از چنگل باز آشیان می آورد
گر ز فرمانت فلک گردن کشد بر گردنش
دست دوران پالهنگ از کهکشان می آورد
روزگار از ازدواج چار مام و هفت باب
با کفت طفل عطا را توأمان می آورد
نیست جز تأثیر تابان نجم بختت هر چه را
لاب ز اسطرلاب و رمز اردجان می آورد
معجز تأثیر انفاس تو در تسخیر ملک
از دم عیسی روح الله نشان می آورد
موسی شخص تو فرعون حوادث را ستوه
از ظهور معجز کلک و بنان می آورد
مر قضا را در نظام حل و عقد روزگار
هر چه گویی اینچنین او آنچنان می آورد
آسمان جز مهر و کینت ننگرد سرمایه یی
آشکارا هر چه از سود و زیان می آورد
چون فلک صاحبقرانی چون ترا نارد پدید
زان سبب آسوده ات از هر قران می آورد
شاد زی شاها که دایم بر وجودت عقل پیر
مژده ها از جانب بخت جوان می آورد
سوی قاآنی ز روی مرحمت چشمی فکن
کز در معنی نثارت هر زمان می آورد
گر چه نظمش نیست نظمی کش توانستی شنید
زانکه طبعش آسمان و ریسمان می آورد
لیک چون هموار در مدح تو می راند سخن
روزگارش هر دو عالم رایگان می آورد
روح پاک افضل الدینش به دست نیک باد
تهنیت هر دم ز خاک شیروان می آورد
روز و ماه و سالیان درد و غم و رنجت مباد
تا که دوران روز و ماه و سالیان می آورد