در ستایش یکی از سرداران ولیعهد مبرور فرماید
امین داور و دارا معین ملت و ایمان
یمین کشور و لشکر ضمین ملکت و سامان
قوام ملت احمد نظام مذهب جعفر
معاذ کشور دارا ملاذ لشکر خاقان
نگین خاتم دولت مکین مسند شوکت
تکین کشور همت طغان ملکت احسان
قوام کشور صاحبقران و قائد گیتی
نظام لشکر عباس شاه و ناظم گیهان
هجوم لشکر او را علامت آمده محشر
زمان دولت او را قیامت آمده پایان
قطاس رایت او را که کلاله ساخته حورا
عقاص پرچم او را غلاله ساخته غلمان
عقاب صولت او را نوایب آمده مخلب
هژبر سطوت او را حوادث آمده دندان
به صحن گلشن جودش نرسته غنچه صنت
به گرد مرکز ذاتش نگشته پرگر عصیان
کمند چینی او را ستاره آمده چنبر
سمند ختلی او را زمانه آمده میدان
به پیش صارم بران او چه خار و چه خاره
به نزدیک بیلک پران او چه برد و چه خفتان
پرند حادثه سوزش فنای خرمن فتنه
خدنگ نایبه توزش بلای دوده طغیان
حسام هندی او را منیه آمده جوهر
سهام توزی او را بلیه آمده پیکان
به وقعه خنجر قهرش بریده حنجر ضیغم
به پهنه دهره خشمش دریده زهره ثعبان
سپاه شوکت او را ستاره مهچه رایت
سرای دولت او را مجره شمسه ایوان
جهان دانش و جود ای ز وصف ذات تو عاجز
ضمیر اخطل و اعشی روان صابی و حسان
ز ابر دیده کلک تو صفحه مخزن گوهر
ز برق خنده تیغ تو پهنه معدن مرجان
غلام عزم تو صرصر مطیع رای تو اختر
یتیم دست تو گوهر اسیر طبع تو عمان
نسیم گلشن مهرت فنای گلشن جنت
سموم آتش قهرت بلای ساحت نیران
هر آنچه حاصل گیتی به پیش جود تو اندک
هر آنچه مشکل عالم به نزد رای تو آسان
کمینه خادم خدمتگران بزم تو زهره
کهینه چاکر خنجرکشان رزم تو کیوان
سموم صرصر قهرت خمود آتش دوزخ
زلال کوثر لطفت زوال چشمه حیوان
کف تو آفت گوهر لب تو آتش شکر
رخ تو فتنه اختر دل تو مظهر ایمان
برنده تیغ تو مهر و عدوی جاه تو شبنم
درنده رمح تو ماه و حسود قدر تو کتان
چه لابه پیش تو آرم ز جور اختر ریمن
چه شکوه پیش تو آرم ز دور گنبد گردان
ز بخت خود شده شاکی به روز خود شده باکی
ز رنج خود شده حاکی به حال خود شده حیران
نه زخم کلفت او را بغیر مهر تو مرهم
نه درد محنت او را بغیر لطف تو درمان
ولی قدر تو بادا هماره همسر شادی
عدوی جاه تو بادا همیشه پیرو خذلان