در مدح دو شاهزاده آزاده محمد قلی میرزا الملقب به ملک آرا و شجاع السلطنه مغفور طاب الله ثراهما فرماید
گشته در برجی دو نجم سعد گردون را قران
یا دو خورشید فروزان طالع از یک خاوران
یا دو تابان گوهر رخشنده اندر یک صدف
یا دو رخشان اختر تابنده از یک آسمان
یا دو جبریل امین را در یکی مهبط نزول
یا دو شاه تاجور را بر یکی مسند مکان
یانه توأم قدرت یزدان و رحم کردگار
یا شجاع السلطنه یا خسرو مازندران
ساحت مضمار جاه آن سپهر اندر سپهر
عرصه میدان قدر این جهان اندر جهان
هر کجا کانون قهر آن جحیم اندر جحیم
هر کجا گلزار لطف این جنان اندر جنان
فتح و نصرت با عنان آن رکاب اندر رکاب
فر و دولت با رکاب این عنان اندر عنان
با ثبات حزم آن گردنده چو گردون زمین
با شتاب عزم این ساکن چو غبرا آسمان
با مؤالف جود آن چون کشته و ابر بهار
با مخالف تیغ این چون خرمن و برق یمان
آن به رزم اندر و یا اسفندیار روی تن
این به بزم اندر و پا اسکندر صاحبقران
هم یموت از بأس این راضی به قوت لایموت
هم ز جیش ترکمان آن هراسان ترکمان
ره نپوید بر فراز قصر جاه آن یقین
جا نجوید بر نشیب کاخ قدر این گمان
از زبان آن حدیثی وز قضا صد گفتگو
از بنان این کلامی وز قدر صد داستان
یک صدا از نای آن وز گوش گردون صد خروش
یک نفیر از کوس این وز نای تندر صد فغان
جز بهار عدل آن کز وی بخشکد شاخ ظلم
غیر نقش مهر این کز وی برآساید روان
فصل اردی دیده یی کز وی عیان گردد خریف
نقش بیجان دیده یی کز وی به تن آید توان
یک کمانداری از آن وز شیر گیران صد کمین
یک کمین گیری ازین وز شیر مردان صد کمان
غیر طبع آن کزو یاقوت بارد آشکار
غیر دست این که او گوهر برافشاند عیان
بحر قلزم دیده یی هرگز شود یاقوت خیز
ابر نیسان دیده یی هرگز شود گوهر فشان
نازش آن نی به تاج و بالش این نی به تخت
تخت می بالد بدین و تاج می نازد بدان
تا ز عدل آن پریشان خاطر جور و ستم
تا ز داد این فراهم مجمع امن و امان
باد اندر سایه اقبال آن روی زمین
باد اندر خطه فرمان این ملک زمان