وله من کلامه
تبارک ای نگار خلخی ای ماه نو شادی
که داری بر غم دیرین ما هر دم ز نو شادی
نخوردم هر چه خوردم قند چون لعلت به شیرینی
ندیدم هر چه دیدم سرو چون قدت به آزادی
برون شد هشت چیز از هشت چیزم بی تو ای دلبر
که هر غم از غمانم کرده بی آن هشت هشتادی
ز چم خواب و ز دل تاب و ز رخ آب و ز دل طاقت
ز کف ایمان ز سر سامان ز پیکر جان ز جان شادی
تو ای ماه دو هفته کرده یی هر هفت و هر هفته
کند در حسن هر پیرایه یی زان هفت هفتادی
نبودی چون دل سخت تو شیرین بیستون ورنه
نکردی رخنه در وی تیشه فولاد فرهادی
قوافی ذال بود و دال شد چون دیدم ای دلبر
که صاد چشم مستت کرده از خال سیه ضادی
اگر نه صنع صباغی به من آموخت عشق تو
چرا مشکم همی کافور گشت و لاله ام جادی
تو مشکین موی و شیرین گوی بربستی و بشکستی
ز مو دکان عطاری ز لب بازار قنادی
دمم دود و دلم کوره عنا گاز و تنم آهن
بلا پتک و سرم سندان و پیشه عشق حدادی
اذا کان الغرب آید به یادم هر زمان کاید
دلم را در طریق عشق زاغ زلف تو هادی
اطیب المسک ام ربا الغو الی ام شذا ورد
کزو بوی حبیبم در مشام آید در این وادی
غزال نافرقد صاد اسد الغالب عن لحظ
بدیعست از چنان وحشی غزال اینگونه صیادی