شماره ٦٧: شدم آگه ز راه الحمدلله
شدم آگه ز راه الحمدلله
که عشقم شد پناه الحمدلله
رهی کارد مرا تا درگه او
بمن بنمود اله الحمدلله
سحاب رحمتش بر من ببارید
ز دل شستم گناه الحمدلله
بیکدم کهربای عشق بربود
دل و جان را چو کاه الحمدلله
رسن آمد ز بالا یوسف جان
برون آمد ز چاه الحمدلله
چو در تاریکی زلفش فتادم
رخی دیدم چو ماه الحمدلله
طریقت را حقیقت را بدیدم
در آن زلف سیاه الحمدلله
ره ایمان ز زلف کفر دیدم
نهادم رو براه الحمدلله
گدائی کردم از مستانش جامی
شدم سرمست شاه الحمدلله
چو (فیض) از فیض حق جامی کشیدم
وجودم شد تباه الحمدلله