شماره ٨٥: چه شود گر تو شوی جان کسی
چه شود گر تو شوی جان کسی
شبکی سرزده مهمان کسی
پیشت آرد زدل و جان خانی
بپذیری بکرم خوان کسی
دل و جان ار دل و جان آرد پیش
ای فدای تو دل و جان کسی
همه جانها بفدای تو شود
که تو هم جانی و جانان کسی
گر ملامت کندم واعظ شهر
دل من نیست بفرمان کسی
سخنی رفت ز خوبی گفتم
آیتی آمده در شأن کسی
ظلمت زلف تو کفر است و ضلال
نور رخسار تو ایمان کسی
خال و خط تو و روی چو مهت
آیت و سورت و قرآن کسی
میکند (فیض) نثارت چه شود
بپذیری بکرم جان کسی