شماره ٩٢: بود گر در ما تو تنها درآئی
بود گر در ما تو تنها درآئی
تو تنها درآئی و با ما درآئی
تنی چند بیجان همه چشم بر در
که تنها درآئی به تنها برآئی
بدیوانگی سر بر آرند عشاق
که شاید ز بهر تماشا درآئی
خوش آن دم که خنجر بکف بر سر ما
خرامان بقصد سر ما درآئی
بجای گیاه از زمین چشم روید
تفرج کنان چون بصحرا درآئی
خلایق ز حسن تو مدهوش گردند
خرامان بمحشر چو فردا درآئی
نخواهی گذشت از سر عشقبازی
مگر آنکه ای (فیض) از پا درآئی