شماره ٩٦: گفتی مرا نزد من آ تو آتشی تو آتشی
گفتی مرا نزد من آ تو آتشی تو آتشی
ترسم بسوزانی مرا تو آتشی تو آتشی
من تیره و دل سوخته تو روشن و افروخته
من سوخته من سوخته تو آتشی تو آتشی
من نیستم الا خسی تو سوختی چون من بسی
کی جان برد از تو کسی تو آتشی آتشی
در وصل تو چون اخگرم میسوزم آتش میخورم
در فرقتت خاکسترم تو آتشی تو آتشی
گه گرمی آموزیم گاهی ز تاب افروزیم
گاهی تمامی سوزیم تو آتشی تو آتشی
چون شعله خندان و خوشی میسوزی و سر میکشی
خوش خوش کشی خوش خوش کشی تو آتشی آتشی
خوی تو داغ من بس است رویت چراغ من بس است
نورت سراغ من بس است تو آتشی تو آتشی
از روی تو دارم ضیا از گرمیت دارم بقا
آیم برت گردم فنا تو آتشی تو آتشی
گه (فیض) را سرکش کنی گه صافی و بیغش کنی
گه آتش آتش کنی تو آتشی تو آتشی