شماره ١٣١: خوش آندم کز درم ای جان درآئی
خوش آندم کز درم ای جان درآئی
در این غمخانه هجران درآئی
شب تاریک هجرانرا کنی روز
چه خورشید ای مه تابان درآئی
ببالین غریبی دردمندی
دمی ای مایه درمان درآئی
سر افتاده ای برداری از خاک
کنی لطف از در احسان درآئی
بپایت جان برافشانم ز شادی
گرم در کلبه احزان درآئی
کباب دل کشم پیش تو ای جان
گرم در سینه بریان درآئی
بچشمم در نیاید هر دو عالم
گرم در دیده گریان درآئی
ندانستم که دشوار است این کار
گمان کردم بمن آسان درآئی
اگر جان در ره جانان کنی (فیض)
ببزم وصل جاویدان درآئی