شماره ١٣٥: خوشا فال آن کو دوچارش شوی
خوشا فال آن کو دوچارش شوی
خوشا حال آن کو نگارش شوی
خوش آن بیدلی را که پرسش کنی
خوش آن بی کسی را که یارش شوی
خوش آشفته ای را که آئی برش
قرار دل بی قرارش شوی
شفا یابد آن دردمندی که تو
انیس دل سوگوارش شوی
خوشا روز آن عاشق زار، تو
شبی آئی و در کنارش شوی
چه بیخود شود از لب و چشم تو
تو هوش دل هوشیارش شوی
شوی گاه خورشید روز خوشش
گهی شمع شبهای تارش شوی
کند (فیض) چون جان بقربان تو را
خوش آن کو تو شمع مزارش شوی
چه می آئی ای جان درین خاکدان
خوشا حال تو گر نثارش شوی