شماره ١٤٤: مثل حسنت بجهان نور ندیده است کسی
مثل حسنت بجهان نور ندیده است کسی
همچه عشقت غم پر زور ندیده است کسی
پرتوت تافته بر عالم و نورت پنهان
شاهد ظاهر و مستور ندیده است کسی
دو جهان شیفته دارد رخ ننموده تو
حسن در پرده و مشهور ندیده است کسی
سخت دوریم ز تو با همه نزدیکی ها
یار نزدیک چنین دور ندیده است کسی
دو جهان مست و خرابست ز یک جام الست
این چنین باده پر زور ندیده است کسی
جز دل اهل خرابات که جولانگه تو است
در جهان خانه معمور ندیده است کسی
نصرت و یاریت آنست که بر دار کشی
همچه منصور تو منصور ندیده است کسی
میخورم زهر غمت را بحلاوت دلشاد
ماتمی را که بود سود ندیده است کسی
هر کجا مرده دلی زنده جاوید شود
چون صدای سخنت صور ندیده است کسی
چون غزلهای دل افروز و جهانسوز تو (فیض)
سخنی را که دهد نور ندیده است کسی