شماره ١٥٤: ساقیا پیمانه سرشار هی
ساقیا پیمانه سرشار هی
ای مغنی ناخنی بر تار هی
تارهائی یابم از زنجیر عقل
مطرب دیوانگان بر دار هی
میکشد دلرا ز هر سو دلبری
بر دلم دستی نزد دلدار هی
جان بلب آمد مریض عشق را
شربتی زان لعل شکر بار هی
وه چه کرد این عشق با دلهای ما
الحذر زین قلزم ز خار هی
نیست آگه در جهان جز مست عشق
با تو دارم این سخن هشیار هی
تا بکی این خواب غفلت های های
یکدمک بیدار شو بیدار هی
زاهدا تا کی کنی انکار عشق
پند من بشنو مکن انکار هی
تا بکی از هر هوا سازی بتی
محو شو در واحد قهار هی
شکر آن در گوشها کوشند (فیض)
هان مکن اسرار را اظهار هی