شماره ١٤٣
بردیم ز کویش دم سردی وگذشتیم
سودی بران در رخ زردی وگذشتیم
یاران بستادند که این جلوه گه کیست
ما سرمه گرفتیم ز گردی وگذشتیم
هرگه که ره ما بیکی راه رو افتاد
دیدیم چو خود بیهده گردی و گذشتیم
چون باد صبا روی بهر سو که نهادیم
چیدیم غبار ره مردی و گذشتیم
آن درد که پای دل ما داشت بزنجیر
گفتیم بدیوانه فردی وگذشتیم
هر گه که گذار من و عرفی بهم افتاد
دادیم بهم تحفه دردی وگذشتیم