شماره ١٥٢
پیش بردم در قمار عشق جانان باختن
صد شکافم بر دلست و یک گریبان باختن
گوی میدان وفا را زخم چوگان بشکند
گر درین میدان سپهر آید بچوگان باختن
بردن جان دیده عشق چیده بازی هوشدار
با حریف پیش بین مستانه نتوان باختن
بیدل و دینم وگرنه من کجا سهو از کجا
از تهی دستی دلیرم در پریشان باختن
نشاه صد ساله ام از این درشتی کم شود
کی بیک تلخی توان صد شکرستان باختن
دست عرفی از گریبان کس جدا هرگز ندید
خواهد آخر دست در چاک گریبان باختن