شماره ١٧٥
با گله دوستان هست حلاوت بسی
گر زکسی نشنوی خود گله کن کسی
برسر رنجور من اینهمه غم سرمده
کس نبرد دوزخی برسر مشت خسی
آنچه بود در جهان مایه فخر خسان
یا زر و سیمی بود یا قصب و اطلسی
من کیم از رهروان راه روان کیستند
واپسی از قافله قافله واپسی
گفتی از ابناء دهر عرفی خوش لهجه کیست
بی هنری جاهلی بی اثری ناکسی