دیوان حافظ

در جنب بحر جود تو از ذره کمتر است
صد گنج شايگان که ببخشي به رايگان

دیوان خاقانی

يک مي به دو گنج شايگان خر
رغم دل رايگان خوران را

دیوان قاآنی

نمودي چهره ماه آسمان را ز آستان راندي
گشودي غنچه گنج شايگان را رايگان کردي

دیوان خاقانی

مار ضحاک ماند بر پايم
وز مژه گنج شايگان برخاست

دیوان سعدی

به گنج شايگان افتاده بودم
ندانستم که بر گنجند ماران

دیوان محتشم کاشانی

کرمش کيسه اي که پر سازد
مخزن گنج شايگان باشد

دیوان مسعود سعد سلمان

توشناسي مرا که نگشايد
کس چو من گنج شايگان قلم

پاسبان کرد باغ قمري را
که بسي گنج شايگان دارد

دیوان وحشی بافقی

ذات او جوهري که عالم ازو
مخزن گنج شايگان باشد

شکسته وقت تعجيل عطايت
در سد خانه گنج شايگان باد

ز دست بخششت در آستينش
کليد قفل گنج شايگان باد

دیوان عرفی شیرازی

گر بخون خوردن دهندم اختيار
خون گنج شايگان خواهم گزيد

دیوان امیر خسرو

مبين گدايي من بر درت که در همت
توانگرم که غمت گنج شايگان من است

دیوان انوری

تا هم ميان صرح ممرد به پيش چشم
بر روي او فشاند همه گنج شايگان

دیوان پروین اعتصامی

زان گنج شايگان که بکنج قناعت است
مور ضعيف گر چو سليمان شود رواست

دیوان حافظ

اي آفتاب ملک که در جنب همتت
چون ذره حقير بود گنج شايگان

دیوان خاقانی

بر خط دستش که هند و چين در اوست
هفت گنج شايگان خواهم فشاند

تا قلم را مار گنج پادشاهي کرده اند
از دهان مار گنج شايگان افشانده اند

گنج بخشا يک دو حرف از مدح تو
بر سه گنج شايگان خواهم گزيد

خيز خاقاني ز گنج فقر خلوت خانه ساز
کز چنين توان اندوخت گنج شايگان

مواعظ سعدی

صد گنج شايگان به بهاي جوي هنر
منت بر آنکه مي دهد و حيف بر منست

جمشید و خورشید ساوجی

تن چو نسيم تو گنجي است شايگان وآنگه
دو مار بر سر آن گنج شايگان خفته

دیوان صائب

تا مه روي تو پرتو بر جهان انداخته
پيش هر ويرانه گنج شايگان انداخته

حصار مارپيچش اژدهاي گنج را ماند
ولي ارزد به گنج شايگان هر خشت ديوارش

دیوان عبید زاکانی

خجسته کلک گهربار عنبر افشانت
به سائلان خبر گنج شايگان آورد