4899 مورد در 0.01 ثانیه یافت شد.
مصیبت نامه عطار
تا که داني گنج يابي پيشه کن
تا در اين گنج بگشايد ترا
گنجها ديدند بي رنج و برنج
گنج ميجو با دلي پر انتظار
هيچ نبود شک که رنج آنجا نهند
گنج نيست آنجا که تو جوينده
بو که ناگاهي ببيني روي گنج
ظن مبر کز جهد تو آمد بدست
در مقامر خانه تو شش پنج باز
زير آن گنج کرم بنهاده است
بر سر گنجند و مي جويند گنج
گنج دولت بخشمت اين جايگاه
خلعت و انعام و اعزازت دهم
تا مرا صد گنج زر آيد بدست
چون تواني گنج گوهر يافتن
آب خضر اندر حضر افتاده بود
ليک بار گنج داري از درون
با ميان آر آنچه داري در کنار
سر گنج خويش با من باز گوي
گر همه موئي نگنجد در ميان
گفت اي نطقت کليد گنج راز
شرح ده تا من برون آيم ز رنج
آن من خاکست و آن تست گنج
در طريق گنج رنجي برده
تا ابد از چاه جاهم ميدهي
راه يابم سوي آن گنج نهان
زحمت هجر از ميان برداشتند
لسان الغیب عطار
گنج خود بردار از زير زمين
برحذر ميباش از اين ويرانه دير
بعد از آن در سوي مولي ميبرند
گنج معني در دل آگاه نه
واره از افلاس و درد و رنج خويش
وانگهي يابي هزاران غار گنج
گنج مخفي است در ويرانه ها
طرح نو انداز در بنياد خويش
از آن گنج مروت گشت خرم
که تا از دشمنش نايد بدو رنج
که تا پوشيده ميدارد ز اغيار
چه داني تا خرابي خود چه جاه است
تواني از خود اي صاحب ديانت
بسا گنج معاني را که يابي
که مدفون کردم اندر دفتر اين گنج
مظهر العجایب عطار
اندرين آورده ام خود صد هزار
زآنکه بردم در عجائب رنج خويش
در درون من معاني را گشاد
من از اينها ميکنم با تو صفت
پنج اسرار خدا و پنج گنج
راهدان و رهنما اين پنج تن
خود به دست ابلهان رنج ويست
زآن که دارم گنج سلطاني به جيب
در دل نادان معاني رنج شد
واندر آن يک جوهري پرورده ام
کي بگوئيمش به مفلس کين کجا ست
در دو عالم مايه نيکو بود
در دل خود گنج پنهان يافتم
خيز و افشان دامن خود راز گرد
گنج دنيا پيش آن سيمرغ بوم
او از آن مي بود دايم در ملال
در دلش گنج حيا بنهاده است
نيست مثلت عارفي در مرز و بوم
تا شوي تو گنج معني را کليد
تا غني باشي به پيش کردگار
جام عرفان او ز دست شه کشيد
من ز معني گنج دارم صد هزار
هست جايش دوزخ و رويش سياه
هيچ سودي مي ندارد اي پسر
اين همه گنج فراغت يافتم
مي کند آگاهت از کشتي نوح
گر نداند مدعي اين رنج او ست
گه نجف را گنج پنهاني نهي
تو را استاد شيطان لعين است
تو را از اين معاني گوش کر شد
به پيشم دين بي دينان زبون است
حضور ذوق من ديدار يار است
تو را سر معاني قيل وقال است
که اشترهاي مستم بي مهار است
مگو کين از جنيد و با يزيد است
ز اسرارم خوارج در زحير است
نه جانم کوفه و مصر و دمشق است
برو از جمع بي دينان بپرهيز
که او خود تاج و عين اوليا است
که نام يار من دروي خطاب است
که او را جبرئيل از جان غلام است
که او جبار اکبر را وزير است
که او باب علي را چون در آمد
چنان که قبرش را ماه داده است
که هر دو کون پيشش چون گياه است
از آن گفتار من در دين نکو شد
به پيش شاه ما را جاه باشد
بگفتا يافتم من گنج پنهان
به پيش شه روم با او بيايم
که تا بيني تو روي خوب دلدار
جوهر الذات عطار
توئي گنج و همه عالم طلسمست
توئي نقش و توئي نقاش کرده
اگر چه پر کشيدم رنج جانان
که ذرات جهان را نيکخواهي
ز حق گوي و هم از حق جوي مطلق
از اين گنج پر از گوهر، گهر باش
کشيدن وارهيدم از غم و رنج
درون جان و دل بي رنج يابي