هفت اورنگ جامی

ز خلوتخانه آن گنج نهفته
برون آمد چو گلزار شگفته

دیوان عرفی شیرازی

بوسه اول که کليد اثر
زد بدر گنج بدايع گهر

در گهر افشاني گنج آفرين
بود محمد گهر اولين

گنج معاني به ثناي خداي
بسکه برافشاند ونبودش سراي

اي که دهي گنج عطارايگان
گوهر گنجينه بعرفي فشان

پيروي حسن ادب کرده ام
گنج نيابم زطلب کرده ام

نخل معاني ثمر افشان ازو
گنج الهي گهر افشان ازو

کليد گنج معني ده بدستم
وگرنه مستم اينک در شکستم

تعالي الله زهي گنج عنايت
زهي بحر گهر سنج عنايت

عنايت کرد گنج بندگي نام
وزو سرمايه آغاز و انجام

دیوان امیر خسرو

همانست گنج که ديدي چو خاک هر گنجي
که زير خاک نهي، خاک بر سر آن گنج

دیوان خاقانی

او ز من خراب دل کرد چو گنج پي نهان
من که خرابه اندرم گنج نهان من کجا

تا به افزون برد رنج و گنج افزون برگشاد
رنج هاي هرکسي را گنج ها دادش جزا

تو آن مشنو که مرغ شوم خواهد جاي ويران را
گرت گنج دل آباد است سوي گنج ويران شو

دیوان خواجوی کرمانی

از دل تنگم کجا بيرون تواني رفت از آنک
گنج لطفي گنج را در کنج ويران چاره نيست

دیوان سلمان ساوجی

گنج باد آورد سيم برف بود اندر زمين
چون زر قارون فرو برد اين زمان گنج و سيم

دیوان سنایی

رسول مرسل تازي که برزد با وي از کوشش
همين گنج زميني را همان گنج سمايي را

شاعران گنجور و مدحش دست و مالش گنج او
گنج خود را پاي رنج دست هر گنجور کرد

دیوان شاه نعمت الله ولی

گنج او در کنج دل مي جو که آنجا يافتيم
جاي گنج عشق او کنج دل ويران ماست

همه عالم طلسماتند و اسما گنج و ما خازن
از آن هر کنج ويرانه به گنج او بود معمور

دلم گنجينه عشق است و نقد گنج او در وي
اگر گنج خوشي جوئي بجو در کنج ويرانش

نقدي از گنج غم عشق تو در دل دارم
اين چنين نقد به صد گنج روان نفروشم

کشکول شیخ بهایی

... دنيائي ايستاده اي، گنج اموال و گنج مردان. ...

دیوان صائب

گنج را زين پيش در ويرانه مي کردم نهان
اين زمان در گنج پنهان مي کنم ويرانه را

در دل خاک، شهان گنج گهر گر دارند
گنج بي سيم و زران جز غم پنهاني نيست