دیوان شمس

درويش که اسرار جهان ميبخشد
هردم ملکي به رايگان ميبخشد

خسرو و شیرین نظامی

بيامرزش روان آمرزي آخر
خداي رايگان آمرزي آخر

لیلی و مجنون نظامی

اين شيفته راي ناجوانمرد
بي عاقبت است و رايگان گرد

وان ياوگيان رايگان گرد
پيرامن او گرفته ناورد

هفت پیکر نظامی

کيست کو گنج رايگان نخرد
وارزوئي چنين به جان نخرد

شرف نامه نظامی

بپيچم سر از رايگان خوارگان
مگر بيزبانان و بيچارگان

وگر ني بهاري بدين خرمي
چرا رايگان اوفتد بر زمي

مخزن الاسرار نظامی

نام کرم ساخته مشتي زيان
اسم وفا بندگي رايگان

دیوان ابوسعید ابوالخیر

آسان آسان ز خود امان نتوان يافت
وين شربت شوق رايگان نتوان يافت

دلبر دل خسته رايگان مي خواهد
بفرستم گر دلش چنان مي خواهد

دیوان امیر خسرو

به نقد خوشدلي مفروش ده روز حيات خود
که خواهد رايگان رفتن متاع کامرانيها

داغ غلامي از من هست ار دريغ باري
از بيع کن مشرف مملوک رايگان را

به يک جان خواستم يک جام شادي
ز دور چرخ، گفتا، رايگان نيست

خسروا، بستان متاعي در دکان روزگار
کاين بهار عمر ناگه رايگان خواهد گذشت

يوسف عهدي، اگر خسرو بود قيمت گرت
ور دهم ملک دو عالم رايگان بستانمت

بوسه به قيمت دهد، جان ببرد رايگان
قيمت بوسيش هست، منت جانيش نيست

نرخ کردي به بوسه اي جاني
بنده بخريد و رايگان دانست

به رسم بندگي بپذير، خسرو را، چه کم گردد؟
به سلک بندگانت گر غلامي رايگان آيد

ياري دل ما به رايگان برد
تا دل طلبيم باز جان برد

مانديم ازان حريف دل دزد
زد قلعه و مهره رايگان برد

گر روي تافتي سخني گوي در چمن
گل را دهند قيمت وبو رايگان بود

چو عشق جان بردت، شکر گوي، کاين دولت
عطيه ايست که کس را به رايگان ندهند

صد غم رسيد و مرگ هنوزم نمي رسد
صد کعبه رفت و مهر دلم رايگان هنوز

اگر افتد قبول اين جان خسرو
به بوسي مي فروشم، رايگان هم

شد نرخ بنده خسرو از چشم تو نگاهي
گر اين قدر نيرزد، بنده به رايگان هم