شاهنامه فردوسی

بزرگان و با دانش آزادگان
نبشتند يکسر همه رايگان

حسين قتيب است از آزادگان
که ازمن نخواهد سخن رايگان

دیوان خاقانی

پيش مرغان سر کوي مغان
دانه دل رايگان خواهم فشاند

آبروي است کيمياي بزرگ
کيميا رايگان نخواهد داد

بر خاک در تو آب حيوان
چون آتش رايگان ببينم

اي کعبه ملک عصمة الدين
من بنده رايگان کعبه

رباعیات خیام

باقي همه رايگان نيرزد هشدار
تا عمر گرانبها بدان نفروشي

بوستان سعدی

بياموز مردي ز همسايگان
که آخر نيم قحبه رايگان

دیوان سنایی

جان را بدهم به خدمت تو
من خدمت رايگان نخواهم

عندليب آمده در مدحت شاه
رايگان همچو سنايي به سخن

الحق بزرگوار خردمند مهتريست
کورا کسي مديح برد خاصه رايگان

حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة سنایی

سوز سينه ش اگر عيان گردد
چنبر چرخ رايگان گردد

آب نايافته گران باشد
چون بيابند رايگان باشد

دیوان شاه نعمت الله ولی

آمدي نزد من شدي عاشق
نقد گنجينه رايگان بردي

دیوان عطار

مي ندانم من سبکدل هيچ
تا چرا رايگان گران توام

هیلاج نامه عطار

طلبکار تو بودم در جهان من
کنونت يافتستم رايگان من

خسرو نامه عطار

چنانم رايگان کردي پديدار
بفضلت رايگانم شو خريدار

گرانباريم ما را رايگان بخش
زيانکاري بي سرمايگان بخش

لسان الغیب عطار

هرکه آيد در گلستان لسان
بوي سرما بيابد رايگان

جوهر الذات عطار

بهر جانب همي آب روان ديد
معظم قصرهاي رايگان ديد

بلاي قرب ماکش اينزمان تو
که بخشيديم اينجا رايگان تو

دیوان عراقی

اين آينه چهره حقيقت
هر دم به تو رايگان نمايد

دیوان محتشم کاشانی

وصلت به خدا که رايگان است
هرچند خرد گران خريدار

دیوان مسعود سعد سلمان

نخواهي ثنا تا عطاهاي تو
ستانندگان را بود رايگان

دیوان فیض کاشانی

گفتي که وصال رايگان نيست
ديدار مرا بها چه داري