4899 مورد در 0.00 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسی
نهاده ببخشيد بسيار گنج
چو آيي بدان ساز کت دل هواست
سپه برنشاند و بنه برنهاد
نديدم ز کاووس جز رنج رزم
کجا خستگان را کند تن درست
همي گشت بايد سوي خاک باز
ز گيتي فرستاد و آورد زود
فزوني به گنج و به شمشير و گاه
ز ديباي زربفت و زرين کمر
ز دينار وز گنج آراسته
نبد بر در گنج بند و کليد
در گنج چندين چه بايد گشاد
تو گويي سپه سر به سر خويش تست
در گنج دينار بگشاد شاه
سزد گر سپهرم نخواهد به رنج
يکي گنج گردد پر از خواسته
کنون شد بران سان که من خواستم
تن آساني و گنج ايران زمين
چو گنج آمد و کشور آمد به چنگ
بمان تا بيايد سپهدار طوس
ز گنج و ز تاج و ز تخت نشست
بسي گنج بي رنج و ايوان و کاخ
سپارم به تو تاج و تخت نشست
به رفتن بهانه نبايدت جست
ز کشور به کشور رساند کلاه