غزلیات از رساله جلالیه
- شماره ١: کسی هم بوده کز شوخی بزور یک نظر کردن
- شماره ٢: چون جلوه گر گردد بلا از قامت فتان تو
- شماره ٣: دگر از بهر من زد دار عبرت سرو بالائی
- شماره ٤: روی ناشسته چو ماهش نگرید
- شماره ٥: در حلقه بتان است سر حلقه آن پری رو
- شماره ٦: الهی تا ز حسن و عشق در عالم نشان باشد
- شماره ٧: نخست آنکس که شد در بند انکار تو من بودم
- شماره ٨: شده خلقت چو گریبان کش دلهای همه
- شماره ٩: حسن تو چند زینت هر انجمن بود
- شماره ١٠: چو دلگشای رقیبان شوی به لطف نهانی
- شماره ١١: چون نیست دلت با من از وصل تو هجران به
- شماره ١٢: چون پیش یار قید و رهائی برابر است
- شماره ١٣: آن که چشمت را ز خواب ناز بیداری نداد
- شماره ١٤: مهربان یاری هوای دلستانم می کند
- شماره ١٥: عشقت ز هم برآورد یاران مهربان را
- شماره ١٦: به عزت نامزد شد هرکه نامد مدتی سویت
- شماره ١٧: بترس از آن که درآرد سر از دهان من آتش
- شماره ١٨: من نه آن صیدم که بودم پاسدار اکنون مرا
- شماره ١٩: نمی گفتم که خواهد دوخت غیرت چشمم از رویت
- شماره ٢٠: به خوبی ذره ای بودی چه در کوی تو جا کردم
- شماره ٢١: شعله حسن تو بالاتر ازین می باید
- شماره ٢٢: به بازی آفتاب را چه گفتم ماه رنجیدی
- شماره ٢٣: آزرده ام به شکوه دل دلستان خود
- شماره ٢٤: ای فلک خوش کن به مرگ من دل یار مرا
- شماره ٢٥: ما به یارانیم مشغول و رقیب ما به یار
- شماره ٢٦: سخن طی می کنم ناگاه در خواب
- شماره ٢٧: بخت چون بر نقد دولت سکه اقبال زد
- شماره ٢٨: قیاس خوبی آن مه ازین کن کز جفای او
- شماره ٢٩: بود دی در چمن ای قبله حاجتمندان
- شماره ٣٠: باز جائی رفته ام کز روی یارم شرمسار
- شماره ٣١: هر کجا حیرانم اندر چشم گریانم توئی
- شماره ٣٢: چراغ خود دگر در بزم او بی نور می بینم
- شماره ٣٣: در عین وصل جز من راضی به مرگ خود کیست
- شماره ٣٤: برای خاطر غیرم به صد جفا کشتی
- شماره ٣٥: منم شکسته نهال ریاض عشق و گلی
- شماره ٣٦: دانسته باش ای دل کزان نامهربانت می برم
- شماره ٣٧: دل می شود هر روز خون تا او ز دل بیرون شود
- شماره ٣٨: منم کز دل وداع کشور امن و امان کردم
- شماره ٣٩: دو روزی شد که با هجران جانان صحبتی دارم
- شماره ٤٠: هان ای دل هجران گزین در جلوه است آن مه دگر
- شماره ٤١: گرچه دیدم بر عذار عصمتت خال گناه
- شماره ٤٢: دارم از دست تو بر سر افسر بی غیرتی
- شماره ٤٣: گشت دیگر پای تمکینم سبک در راه او
- شماره ٤٤: چون من کجاست بوالعجبی در بسیط خاک
- شماره ٤٥: این منم کز عصمت دل در دلت جا کرده ام
- شماره ٤٦: اگر خواهی دعای من کنی بر مدعای من
- شماره ٤٧: چند چشمت بسته بیند چشم سرگردان من
- شماره ٤٨: بیرون شدم از بزمت ای شمع صراحی گردنان
- شماره ٤٩: دلم که بی تو لگدکوب محنت و الم است
- شماره ٥٠: هرگز از زلف کجت بی پیچ و تابی نیستم
- شماره ٥١: یارب چه مهر خوبان حسن از جهان برافتد
- شماره ٥٢: وصل چون شد عام از هجران بود ناخوشترک
- قطعه
- شماره ٥٤: من و دیدن رقیبان هوسناک تو را
- شماره ٥٥: گدای شهر را دانسته خلقی پادشاه من
- شماره ٥٦: به دعوی آمده ترکی که صید خود کندم
- شماره ٥٧: بهر تسخیر دلم پادشهی تازه رسید
- شماره ٥٨: به مهر غیر در اخلاص من خلل کردی
- شماره ٥٩: دلم آزاد از دامش نمی گردد چه دامست این
- شماره ٦٠
- شماره ٦١: یزک سپاه هجران که نمود پیشدستی
- شماره ٦٢: داردم در زیر تیغ امروز جلاد فراق
- شماره ٦٣: ساربانا پرشتابان بار ازین منزل مبند
- شماره ٦٤: مهی برفت ازین شهر و شور شهر دگر شد
- شماره ٦٥: شدم از گریه نابینا چراغ دیده من کو
- شماره ٦٦: آن که شد تا حشر لازم صبر در هجران او