شماره ١٣: ز سلطان کنم آرزوی نگاهی
ز سلطان کنم آرزوی نگاهی
مسلمانم از گل نه سازم الهی
دل بی نیازی که در سینه دارم
گدا را دهد شیوه ی پادشاهی
ز گردون فتد آنچه بر لاله ی من
فرو ریزم او را به برگ گیاهی
چو پروین فرو ناید اندیشه ی من
بدریوزه ی پرتو مهر و ماهی
اگر آفتابی سوی من خرامد
بشوخی بگردانم او را ز راهی
به آن آب و تابی که فطرت به بخشد
در خشم چو برقی بابر سیاهی
ره و رسم فرمانروایان شناسم
خران بر سر بام و یوسف بچاهی