شماره ٤٧: از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب
از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب
هم ز خدا خودی طلب هم ز خودی خدا طلب
از خلش کرشمه ئی کار نمی شود تمام
عقل و دل نگاه را جلوه جدا جدا طلب
عشق بسر کشیدن است شیشه ی کائنات را
جام جهان نما مجو دست جهان گشا طلب
راهروان برهنه پا راه تمام خار زار
تا بمقام خود رسی راحله از رضا طلب
چون بکمال می رسد فقر دلیل خسروی است
مسند کیقباد را در ته بوریا طلب
پیش نگر که زندگی راه بعالمی برد
از سر آنچه بود و رفت در گذر انتها طلب
ضربت روزگار اگر ناله چونی دهد تو را
باده ی من ز کف بنه چاره ز مومیا طلب