" rel="stylesheet"/> "> ">

شماره ٦٧: بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله

بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله
هزاران ناله خیزد از دل پر کاله پر کاله
فشان یک جرعه بر خاک چمن از باده ی لعلی
که از بیم خزان بیگانه روید نرکس و لاله
جهان رنگ و بو دانی ولی دل چیست میدانی؟
مهی کز حلقه ی آفاق سازد گرد خود هاله