شماره ٢٢: حسرت جلوه ی آن ماه تمامی دارم
حسرت جلوه ی آن ماه تمامی دارم
دست بر سینه نظر بر لب بامی دارم
حسن می گفت که شامی نپذیرد سحرم
عشق می گفت تب و تاب دوامی دارم
نه بامروز اسیرم نه بفردا نه به دوش
نه نشیبی نه فرازی نه مقامی دارم
باده ی رازم و پیمانه گساری جویم
در خرابات مغان گردش جامی دارم
بی نیازانه ز شوریده نوایم مگذر
مرغ لاهوتم و از دوست پیامی دارم
پرده برگیرم و در پرده سخن می گویم
تیغ خون ریزم و خود را به نیامی دارم