شماره ١٣: آنچه نذر درگه آوردیم ما
آنچه نذر درگه آوردیم ما
تحفه، شیئا لله آوردیم ما
جان محزون پیشتاز عجز بود
آه بر لب هر گه آوردیم ما
خاک پست و دامن گردون بلند
عذر دست کوته آوردیم ما
آمدیم از عالم یکتا ولیک
عالمی را همره آوردیم ما
زین خروشی کز نفس انگیختیم
بر قیامت قهقه آوردیم ما
نفی ما آئینه اثبات اوست
گر کتان گم شد مه آوردیم ما
کبریا کم بود در تمهید عجز
تا گدا گفتی شه آوردیم ما
بر گریبان ریختیم از شش جهت
زور یوسف بر چه آوردیم ما
بیگمان غیر از یکی نتوان شمرد
خواه یک خواهی ده آوردیم ما
چون نفس نرد خیالات دلیم
گاه بردیم و گه آوردیم ما
(بیدلان) یکسر نیاز الفت اند
گر تو بپذیری ره آوردیم ما