غزلیات - بخش اول
- شماره ١: باوج کبریا کز پهلوی عجز است راه آنجا
- شماره ٢: از نام اگر نگذری از ننگ برون آ
- شماره ٣: ازین هوس کده با آرزو بجنگ برون آ
- شماره ٤: ای مرده تکلف از کیف و کم برون آ
- شماره ٥: چون شمع یک مژه واکن زپرده مست برون آ
- شماره ٦: چه کدخدائیست ای ستم کش جنون کن از دردسر برون آ
- شماره ٧: آبیار چمن رنگ، سرابست اینجا
- شماره ٨: آخر بلوح آئینه اعتبار ما
- شماره ٩: آخر زفقر بر سر دنیا زدیم پا
- شماره ١٠: آسودگان گوشه دامان بوریا
- شماره ١١: آن پری گویند شب خندید بر فریاد ما
- شماره ١٢: آنجا که فشارد مژه ام دیده تر را
- شماره ١٣: آنچه نذر درگه آوردیم ما
- شماره ١٤: آئینه بر خاک زد صنع یکتا
- شماره ١٥: آئینه چندین تب و تاب است دل ما
- شماره ١٦: اثر دور است ازین یاران حقوق آشنائی را
- شماره ١٧: از بس گرفته است تحیر عنان ما
- شماره ١٨: از پا نشیند ایکاش محمل کش هوس ها
- شماره ١٩: از حادث آفرینی طبع سقیم ما
- شماره ٢٠: از سپند ما که مییابد سراغ ناله را
- شماره ٢١: از ما پیام وصل تهی کرد جای ما
- شماره ٢٢: ازین محفل چه امکانست بیرون رفتن مینا
- شماره ٢٣: افتاده زندگی بکمین هلاک ما
- شماره ٢٤: اگر اندیشه کند طرز نگاه او را
- شماره ٢٥: گربه گلشن ز ناز گردد قدبلند تو جلوه فرما
- شماره ٢٦: اگر حیرت باین رنگست دست و تیغ قاتل را
- شماره ٢٧: اگر مردی در تسلیم زن راه طلب مگشا
- شماره ٢٨: الهی پاره تمکین رم وحشی نگاهان را
- شماره ٢٩: ای آب رخ از خاک درت دیده تر را
- شماره ٣٠: ای آرزوی مهر تو سیلاب کینه ها
- شماره ٣١: ای آئینه حسن تمنای تو جانها
- شماره ٣٢: ای بزلفت جوهر آئینه دل تاب ها
- شماره ٣٣: ای بهار جلوه بس کن کز خجالت بارها
- شماره ٣٤: ای بهارستان اقبال ای چمن سیما بیا
- شماره ٣٥: ای جگرها داغدار شوق پیکان شما
- شماره ٣٦: ای چشم تو مهمیز جنون وحشی رم را
- شماره ٣٧: ای خیال قامتت آه ضعیفان را عصا
- شماره ٣٨: ای داغ کمال تو عیانها و نهانها
- شماره ٣٩: ای رسته زگلزارت آن نرگس جادوها
- شماره ٤٠: ای زچشم می پرستت مست حیرت جامها
- شماره ٤١: ای زشوخیهای حسنت محو پیچ و تاب ها
- شماره ٤٢: ای غافل از رنج هوس آئینه پردازی چرا
- شماره ٤٣: ای فدای جلوه مستانه ات میخانه ها
- شماره ٤٤: ای قیامت صبح خیز لعل خندان شما
- شماره ٤٥: ای گداز دل نفسی اشک شو بدیده بیا
- شماره ٤٦: ای گرد تگاپوی سراغ تو نشان ها
- شماره ٤٧: ای موج زن بهار خیالت زسینه ها
- شماره ٤٨: این انجمن عشق است طوفان گر سامان ها
- شماره ٤٩: اینقدر نقشی که گل کرد از نهان و فاش ما
- شماره ٥٠: ای همه آیات قدرت ظاهر از شان شما
- شماره ٥١: با بد و نیک است یکرنگی هوس آئینه را
- شماره ٥٢: پا بنومیدی شکست آزادی دلخواه ما
- شماره ٥٣: با دل آسوده از تشویش آب و نان برا
- شماره ٥٤: باز آب شمشیرت از بهار جوشیها
- شماره ٥٥: با سحر ربطی ندارد شام ما
- شماره ٥٦: پاس کار خود نباشد صاحب تدبیر را
- شماره ٥٧: با کمال اتحاد از وصل مهجوریم ما
- شماره ٥٨: با همه افسردگی مفت تماشائیم ما
- شماره ٥٩: بتازگی نکشد عافیت دماغ مرا
- شماره ٦٠: به تردستی بزن ساقی غنیمت دار قلقل را
- شماره ٦١: بحر می پیچد به موج از اشک غم پرورد ما
- شماره ٦٢: بحیرت آینه پرداختند روی ترا
- شماره ٦٣: به خاک تیره آخر خودسریها میبرد ما را
- شماره ٦٤: بخیال آن عرق جبین زفعان علم نزدی چرا
- شماره ٦٥: بخیال چشم که میزند قدح جنون دل تنگ ما
- شماره ٦٦: بداغ غربتم واسوخت آخر خودنمائیها
- شماره ٦٧: بدزد گردن بیمغز بر فراخته را
- شماره ٦٨: بدعوت هم کسی را کس نمیگوید بیا اینجا
- شماره ٦٩: بذوق داغ کسی در کنار سوختگی ها
- شماره ٧٠: بر آن سرم که زدامن برون کشم پا را
- شماره ٧١: پر تشنه است حرص فضولی کمین ما
- شماره ٧٢: پرتو آهی زجیبت گل نکرد ایدل چرا
- شماره ٧٣: بر سنگ زد زمانه زبس ساز آشنا
- شماره ٧٤: بر طاق نه تبختر جاه و جلال را
- شماره ٧٥: بر قماش پوچ هستی تابکی وسواسها
- شماره ٧٦: پر کرده جزو لایتجزی کتاب ما
- شماره ٧٧: برنگ غنچه سودای خطت پیچیده دلها را
- شماره ٧٨: پریشان نسخه کرد اجزای مژگان تر ما را
- شماره ٧٩: بسکه از ساز ضعیفی ها خبر داریم ما
- شماره ٨٠: بسکه چون گل پرده ها بر پرده شد سامان مرا
- شماره ٨١: بسکه دارد ناتوانی نبض احوال مرا
- شماره ٨٢: بسکه شد حیرت پرست جلوه ات گلزارها
- شماره ٨٣: بسکه وحشت کرده است آزاد مجنون مرا
- شماره ٨٤: بشبنم صبح این گلستان نشاند جوش غبار خود را
- شماره ٨٥: بطوق فاخته نازد محبت از فن ما
- شماره ٨٦: بعجزیکه داری قوی کن میان را
- شماره ٨٧: بگلشن گر بر افشاند زروی ناز کاکل را
- شماره ٨٨: بگلشنی که دهم عرض شوخی او را
- شماره ٨٩: پل و زورق نمیخواهد محیط کبریا اینجا
- شماره ٩٠: بمهر مادر گیتی مکش رنج امید اینجا
- شماره ٩١: بنمود هستی بی اثر چه نقاب شق کنم از حیا
- شماره ٩٢: بود بی مغز سر تند خروش مینا
- شماره ٩٣: بود سرمشق درس خامشی باریک بینی ها
- شماره ٩٤: بوی وصلت گر ببالاند دل ناکام را
- شماره ٩٥: بهار اندیشه صد رنگ عشرت کرد بسمل را
- شماره ٩٦: به پیری الفت حرص و هوس شد آینه ما
- شماره ٩٧: بهر جبین که بوی سطری از کتاب حیا
- شماره ٩٨: بهستی انقطاعی نیست از سر سرگرانی را
- شماره ٩٩: بیا تا دی کنیم امروز فردای قیامت را
- شماره ١٠٠: بیا خورشید معنی را ببین از روزن مینا
- شماره ١٠١: بیاد آرد دل بیتاب اگر نقش میانش را
- شماره ١٠٢: بیا که جام مروت دهیم حوصله را
- شماره ١٠٣: بیتو چون شمع زضعف تن ما
- شماره ١٠٤: بی ثمری حصار شد در چمن امید ما
- شماره ١٠٥: بی دماغی با نشاط از بسکه دارد جنگ ها
- شماره ١٠٦: بی ریشه سوخت مزرع آه حزین ما
- شماره ١٠٧: پیش آن چشم سخنگو موج می در جامها
- شماره ١٠٨: پیش توانگرمنشان پهلوی لاغر مگشا
- شماره ١٠٩: تا بکی در پرده دارم آه بی تأثیر را
- شماره ١١٠: تا چند بهر عیب و هنر طعنه زنیها
- شماره ١١١: تا درین گلزار چون شبنم گذر داریم ما
- شماره ١١٢: تاراج گر کل بود به مستی اجزاها
- شماره ١١٣: تبسم ریز لعلش گر نشان پرسد غبارم را
- شماره ١١٤: تجدید سحر کاریست در جلوه زار عنقا
- شماره ١١٥: تعلق بود سیر آهنگ چندین نوحه سازیها
- شماره ١١٦: جام امید نظر گاه خمار است اینجا
- شماره ١١٧: جز پیش ما مخوانید افسانه فنا را
- شماره ١١٨: جلوه او داد فرمان نگاه آئینه را
- شماره ١١٩: چنان پیچیده طوفان سرشکم کوه و هامون را
- شماره ١٢٠: چندین دماغ دارد اقبال و جاه مینا
- شماره ١٢١: جنون آنجا که میگردد دلیل وحشت دلها
- شماره ١٢٢: جنون کی قدردان کوه و هامون میکند ما را
- شماره ١٢٣: چو اشک آنکس که میچیند گل عیش از طپیدنها
- شماره ١٢٤: چو تخم اشک بکلفت سرشته اند مرا
- شماره ١٢٥: چو سایه چند بهر خاک جبهه سودنها
- شماره ١٢٦: جوش اشکیم و شکست آینه دار است اینجا
- شماره ١٢٧: جوش زخمم داد سر در صبح محشر تیغ را
- شماره ١٢٨: چو شمعم از خجالت ره نورد نارسیدنها
- شماره ١٢٩: جولان ما فسرد بزنجیر خواب پا
- شماره ١٣٠: چون سرو کلفتی چند پیچیده اند بر ما
- شماره ١٣١: چون صبح مجو طاقت آزار کس از ما
- شماره ١٣٢: چون غنچه همان به که بدردی نفس اینجا
- شماره ١٣٣: چون نقش پا ز عجز نگردید روی ما
- شماره ١٣٤: چون نگاه از بس بذوق جلوه همدوشیم ما
- شماره ١٣٥: چه امکانست فردا عرض شوخی ناتوانش را
- شماره ١٣٦: چه امکان است گرد غیر ارین محفل شود پیدا
- شماره ١٣٧: جهان گرفت غبار جنون تلاشی ما
- شماره ١٣٨: چه ظلمت است اینکه گشت غفلت بچشم یاران زنور پیدا
- شماره ١٣٩: چه فسردگی بلد تو شد که بمحفل من و ما بیا
- شماره ١٤٠: چه ممکن است که راحت سری برآورد از ما
- شماره ١٤١: چیده است لاف خلق بچندین ترانه ها
- شماره ١٤٢: چیست این باغ و این شگفتنها
- شماره ١٤٣: حرص فرصت انتظار و دور رنگ است آسیا
- شماره ١٤٤: حسابی نیست با وحشت جنون کامل ما را
- شماره ١٤٥: حسن شرم آئینه داند روی تابان ترا
- شماره ١٤٦: حسنی است بر رخش رقم مشک ناب را
- شماره ١٤٧: حیرت حسنی است در طبع نگه پرورد ما
- شماره ١٤٨: حیرت دل گر نپردازد بضبط کارها
- شماره ١٤٩: حیرت دیدار سامان سفر داریم ما
- شماره ١٥٠: حیرتیم اما بوحشتها هم آغوشیم ما
- شماره ١٥١: حیف است کشد سعی دگر باده کشانرا
- شماره ١٥٢: حیف کز افلاس نومیدی فزاید مرد را
- شماره ١٥٣: خارج آهنگی ندارد سبحه و زنار ما
- شماره ١٥٤: خار غفلت می نشانی در ریاض دل چرا
- شماره ١٥٥: خاکسار تو طپیدن کند آغاز چرا
- شماره ١٥٦: خدا چو شمع دهد جرأت آب دیده ما را
- شماره ١٥٧: خداوندا به آن نور نظر در دیده جابنما
- شماره ١٥٨: خط آوردی و ننوشتی برات مطلب ما را
- شماره ١٥٩: خط جبین ماست هم آغوش نقش پا
- شماره ١٦٠: خواجه ممکن نیست ضبط عمر و حفظ مالها
- شماره ١٦١: خیال قرب غفلت دوری از انس است محرم را
- شماره ١٦٢: داغ عشقم نیست الفت با تن آسانی مرا
- شماره ١٦٣: داغ گل کرد بهار از اثر لاله ما
- شماره ١٦٤: داغم از سودای خام غفلت و وهم رسا
- شماره ١٦٥: داغیم چون سپند مپرس از بیان ما
- شماره ١٦٦: دام یکعالم تعلق گشت حیرانی مرا
- شماره ١٦٧: در بی زری زجبهه اخلاق چین گشا
- شماره ١٦٨: در خموشی همه صلح است نه جنگ است اینجا
- شماره ١٦٩: در داغ دل نهان بود از رفتگان نشانها
- شماره ١٧٠: در شهد راحتند فقیران بوریا
- شماره ١٧١: در طلب تا چند ریزی آبروی کام را
- شماره ١٧٢: در عالمی که با خود رنگی نبود ما را
- شماره ١٧٣: در فکر حق و باطل خوردیم عبث خونها
- شماره ١٧٤: در محفل ما و منم محو صفیر هر صدا
- شماره ١٧٥: دریای خیالیم و نمی نیست درینجا
- شماره ١٧٦: درین محفل که دارد شام بر بند و سحر بگشا
- شماره ١٧٧: درین نه آشیان غیر از پر عنقا نشد پیدا
- شماره ١٧٨: درین وادی چسان آرام باشد کاروانها را
- شماره ١٧٩: دل میرود و نیست کسی دادرس ما
- شماره ١٨٠: دو روزی فرصت آموزد درود مصطفی ما را
- شماره ١٨١: ربود از بس خیال ساعد او هوش ماهی را
- شماره ١٨٢: رخصت نظاره ئی گر میدهد جانان مرا
- شماره ١٨٣: رنگ شوخی نیست در طبع ادب تخمیر ما
- شماره ١٨٤: روزی که زد بخواب شعورم ایاغ پا
- شماره ١٨٥: زآهم مجوئید تأثیر را
- شماره ١٨٦: زباده ایست ببزم شهود مستی ما
- شماره ١٨٧: زبخت نارسا نگرفت دستم گردن مینا
- شماره ١٨٨: زبرق این تحیر آب شد آئینه دلها
- شماره ١٨٩: زبزم وصل خواهشهای بیجا میبرد ما را
- شماره ١٩٠: زبس جوش اثر زد از تب شوق تو یاربها
- شماره ١٩١: زچشم بی نگه بودم خراب آباد غارتها
- شماره ١٩٢: زخم دل چندین زبان داده است پیغام مرا
- شماره ١٩٣: زفسانه لب خامش که رسید مژده بگوش ما
- شماره ١٩٤: زگفتگو نیامد صید جمعیت ببند ما
- شماره ١٩٥: زهی چون گل بیاد چیدن از شوق تو دامانها
- شماره ١٩٦: زهی سودائی شوق تو مذهبها و مشربها
- شماره ١٩٧: زهی نظاره را از جلوه حسن تو زیورها
- شماره ١٩٨: زین گلستان درس دیدار که میخوانیم ما
- شماره ١٩٩: زین وجودی کز عدم شرمنده میگیرد مرا
- شماره ٢٠٠: ساختم قانع دل از عافیت بیگانه را
- شماره ٢٠١: سادگی باغیست طبع عافیت آهنگ را
- شماره ٢٠٢: ستم است اگر هوست کشد که بسیر سر و سمن درا
- شماره ٢٠٣: سجود خاک راحت گر هوا جوشاند از سرها
- شماره ٢٠٤: سخت موهوم است نقش پرده اظهار ما
- شماره ٢٠٥: سرمه سنگین نکند شوخی چشم او را
- شماره ٢٠٦: سری نبود بوحشت زبزم جستن ما را
- شماره ٢٠٧: سطر یقین بحک داد تکرار بیحد ما
- شماره ٢٠٨: سعی دیر و حرم بهانه ما
- شماره ٢٠٩: سلسله شوق کیست سر خط آهنگ ما
- شماره ٢١٠: سوار برق عمرم نیست برگشتن عنانم را
- شماره ٢١١: شب وصل است و نبود آرزو را دسترس اینجا
- شماره ٢١٢: شدی پیرو همان در بند غفلت میکنی جانرا
- شماره ٢١٣: شرر تمهید سازد مطلب ما داستانها را
- شماره ٢١٤: شرم از خط پیشانی ما ریخته شقها
- شماره ٢١٥: شفق در خون حسرت میطپد از دیدن مینا
- شماره ٢١٦: شکوه جور تو نکشاید دهان زخم را
- شماره ٢١٧: شور جنون در قفسی با همه بیگانه برا
- شماره ٢١٨: شوق اگر بی پرده سازد حسرت مستور را
- شماره ٢١٩: شوق تو دامنی زد بر نارسائی ما
- شماره ٢٢٠: صبح پیری اثر قطع امید است اینجا
- شماره ٢٢١: صورت وهمی بهستی متهم داریم ما
- شماره ٢٢٢: طرح قیامتی زجگر می کشیم ما
- شماره ٢٢٣: عبث تعلیم آگاهی مکن افسرده طبعان را
- شماره ٢٢٤: عبرتی کو تا لب ارهزیان بهم دوزد مرا
- شماره ٢٢٥: عریان گذشت زین چمن امید و یاس ما
- شماره ٢٢٦: عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را
- شماره ٢٢٧: عشق هر جا شوید از دلها غبار زنگ را
- شماره ٢٢٨: عقبه دیگر نباشد روح از تن رسته را
- شماره ٢٢٩: عمریست گرد گردش رنگ خودیم ما
- شماره ٢٣٠: عمریست ناز دیده تر میکشیم ما
- شماره ٢٣١: عیش داند دل سرگشته پریشانی را
- شماره ٢٣٢: غباریم زحمت کش بادها
- شماره ٢٣٣: غم طرب جوش کرده است مرا
- شماره ٢٣٤: غنچه سان بی در است خانه ما
- شماره ٢٣٥: غیر وحدت برنتابد همت عرفان ما
- شماره ٢٣٦: فال حباب زن بشمر موج آب را
- شماره ٢٣٧: فرصتی داری زگرد اضطراب دل برا
- شماره ٢٣٨: فسون جاه عذر لنگ سازد پرفشانی را
- شماره ٢٣٩: فشاند محمل نازت گل چه رنگ بصحرا
- شماره ٢٤٠: فقر نخواست شکوه مفلسی از کدای ما
- شماره ٢٤١: فلک این سرکشی چند از غبار آرمیدنها
- شماره ٢٤٢: قاصد بحیرت کن ادا تمهید پیغام مرا
- شماره ٢٤٣: قید هستی نیست مانع خاطر آزاده را
- شماره ٢٤٤: کافرم گر مخمل و سنجاب میباید مرا
- شماره ٢٤٥: کجا الوان نعمت زبن بساط آسان شود پیدا
- شماره ٢٤٦: گدا زسعی دلیل است جستجوی ترا
- شماره ٢٤٧: گداز گوهر دل باده نابست شبنم را
- شماره ٢٤٨: کدامین نشه بیرون داد راز سینه مینا
- شماره ٢٤٩: گذشت از چرخ و بگرفت آبله چشم ثریا را
- شماره ٢٥٠: گذشتگان که هوس دیده اند دنیا را
- شماره ٢٥١: گر باین وحشت دهد گرد جنون سامان ما
- شماره ٢٥٢: گر دمی بوس کفت گردد میسر تیغ را
- شماره ٢٥٣: کردم رقم بکلک نفس مد ناله را
- شماره ٢٥٤: کرده ام باز بآن گریه سودا سودا
- شماره ٢٥٥: کرده ام سرمشق حیرت سرو موزون ترا
- شماره ٢٥٦: گر کماندار خیالت در زه آرد تیر را
- شماره ٢٥٧: گر کنم با این سر پرشور بالین سنگ را
- شماره ٢٥٨: گر کنی با موج خونم همزبان شمشیر را
- شماره ٢٥٩: گر لعل خموشت کند آهنگ نواها
- شماره ٢٦٠: گر یک نفس آئینه کنی نقش قدم را
- شماره ٢٦١: کسی چه شکر کند دولت تمنا را
- شماره ٢٦٢: کسی دربند غفلت مانده چون من ندید اینجا
- شماره ٢٦٣: گفتگو صد رنگ ناکامی دماند از کامها
- شماره ٢٦٤: گل بر رخت کشود نقاب کشیده را
- شماره ٢٦٥: کلک مصور از چه ننگ کرد نظر بسوی ما
- شماره ٢٦٦: کو بقا گر نفست گشت مکرر پیدا
- شماره ٢٦٧: کوتاه نیست سلسله دود آه ما
- شماره ٢٦٨: کو دماغ جهد تن در خاکساری داده را
- شماره ٢٦٩: کو ذوق نگاهیکه بهنگام تماشا
- شماره ٢٧٠: گه از موی میان شهرت دهد نازک خیالی را
- شماره ٢٧١: کی بود سیری زناز آن نرگس خودکام را
- شماره ٢٧٢: کز جزا میرسد از اهل حیا سرکش
- شماره ٢٧٣: کیست کز راه تو چون خاشاک بردارد مرا
- شماره ٢٧٤: کیست بردارد زاهل معرفت ناز ترا
- شماره ٢٧٥: لب جوئیکه از عکس تو پردازیست آبش را
- شماره ٢٧٦: لغزشی خورده زپا تا سر ما
- شماره ٢٧٧: مآل کار چه بیند کسی نظر بهوا
- شماره ٢٧٨: مآل کار نقصان هاست هر صاحب کمالی را
- شماره ٢٧٩: ما را زگرد این دشت عزمیست رو بدریا
- شماره ٢٨٠: ما رشته سازیم مپرس از ادب ما
- شماره ٢٨١: مپسند جز برهن تغافل پیام ما
- شماره ٢٨٢: مغتنم گیرید دامان دل آگاه را
- شماره ٢٨٣: مکش ای آفتاب از فکر زر بر پشت آتش را
- شماره ٢٨٤: مکن زشانه پریشان دماغ گیسو را
- شماره ٢٨٥: مکن سراغ غبار زپا نشسته ما را
- شماره ٢٨٦: موج پوشید روی دریا را
- شماره ٢٨٧: میخورد خون نفس اندر دل غم پیشه ما
- شماره ٢٨٨: نام خود را تا برسوائی علم داریم ما
- شماره ٢٨٩: نباشد بی عصا امداد طاقت پیکر خم را
- شماره ٢٩٠: نباشد گر کمند موج تردسی حجابش را
- شماره ٢٩١: نباشد یاد اسباب طرب وحشت گزینی را
- شماره ٢٩٢: نبود بغیر نام تو ورد زبان ما
- شماره ٢٩٣: نخل شمعیم که درشعله دود ریشه ما
- شماره ٢٩٤: ندیدم مهربان دلهای از انصاف خالی را
- شماره ٢٩٥: نرسیدی بفهم خود ره عزم دگر کشا
- شماره ٢٩٦: نزیبد پرده فانوس دیگر شمع سودا را
- شماره ٢٩٧: نسیم شانه کند زلف موج دریا را
- شماره ٢٩٨: نشاند بر مژه اشک زهم گسسته ما را
- شماره ٢٩٩: نشد درین درسگاه عبرت بفهم چندین رساله پیدا
- شماره ٣٠٠: نشود جاه و حشم شهرت خام دل ما
- شماره ٣٠١: نظر بر کجروان از راستان بیش است گردون را
- شماره ٣٠٢: نغمه رنگ افتاده نقش بی نشان تأثیر ما
- شماره ٣٠٣: نفس آشفته میدارد چو گل جمعیت ما را
- شماره ٣٠٤: نقاب عارض گلجوش کرده ما را
- شماره ٣٠٥: نگاه وحشی لیلی چه افسون کرد صحرا را
- شماره ٣٠٦: نگردد همت موجم قفس فرسود گوهرها
- شماره ٣٠٧: نمیدانم چه تنگی درهم افسرد آه مجنون را
- شماره ٣٠٨: نمیدزدد کس از لذات کاهش آفرین خود را
- شماره ٣٠٩: نه طرح باغ و نه گلشن فگنده اند اینجا
- شماره ٣١٠: نیست با حسنت مجال گفتگو آئینه را
- شماره ٣١١: نیست باک از برق آفت دل به آفت بسته را
- شماره ٣١٢: نیست با مژگان تعلق اشک وحشت پیشه را
- شماره ٣١٣: نیست خاکستر ما شعله صفت بستر ما