شماره ٢٥: گربه گلشن ز ناز گردد قدبلند تو جلوه فرما
گربه گلشن ز ناز گردد قدبلند تو جلوه فرما
زپیکر سرو موج خجلت شود نمایان چو می زمینا
زچشم مست تو گر بیابد قبول کیفیت نگاهی
طپید زمستی بروی آئینه نقش جوهر چو موج صهبا
نخواند طفل جنون مزاجم خطی زپست و بلند هستی
شوم فلاطون ملک دانش اگر شناسم سرا زکف پا
زصفحه ای راز این دبستان زنسخه رنگ این گلستان
نگشت نقش دگر نمایان مگر غباری ببال عنقا
بهیچ صورت زدور گردون نصیب ما نیست سربلندی
زبعد مردن مگر نسیمی غبار ما را برد ببالا
نه شام ما را سحر نویدی نه صبح ما را گل سفیدی
چو حاصل ماست ناامیدی غبار دنیا بفرق عقبا
رمیدی از دیده بی تامل گذشتی آخر بصد تغافل
اگر ندیدی طپیدن دل شنیدنی داشت ناله ما
باولین جلوه ات زدلها رمید صبر و گداخت طاقت
کجاست آئینه تا بگیرد غبار حیرت درین تماشا
بدور پیمانه نگاهت اگر زند لاف می فروشی
نفس برنگ کمند پیچد زموج می در گلوی مینا
ببوی ریحان مشکبارت بخویش پیچیده ام چو سنبل
زهر رگ برگ گل ندارم چو طایر رنگ رشته برپا
بهر کجا ناز سر بر ارد نیاز هم پای کم ندارد
تو و خرامی و صد تغافل من و نگاهی و صد تمنا
زغنچه او دمید (بیدل) بهار خط نظر فریبی
بمعجز حسن گشت آخر رگ زمرد زلعل پیدا