شماره ١٠٣: بیتو چون شمع زضعف تن ما
بیتو چون شمع زضعف تن ما
رنگ ما خفت به پیراهن ما
نقش پائیم ادب پرور عجز
مژه خم می شود از دیدن ما
خاک ما گرد قیامت دارد
حذر از آفت شوراندن ما
زندگی طعمه کلفت گردید
رشته ها خورده گره خوردن ما
حرص مضمون رهائی فهمید
دل باسباب جهان بستن ما
فکر آزادگی آزادی برد
سر گریبان زده از دامن ما
اگر اینست سلوک احباب
دشمن ما نبود دشمن ما
خلعت آرای سحر عریانی است
چاک دوزید به پیراهن ما
آفت اند و ختنی می خواهد
برق ما نیست مگر خرمن ما
آخر انجام رعونت چون شمع
میکشد تا رگ گردن ما
قاصد آورد پیام دلدار
باز گردید زخود رفتن ما
(بیدل) آخر زچه خورشید کم است
این چراغ بنفس روشن ما