شماره ١١٤: تجدید سحر کاریست در جلوه زار عنقا
تجدید سحر کاریست در جلوه زار عنقا
صد گردش است و یک گل رنگ بهار عنقا
هر چند نوبهاریم یا جوش لاله زاریم
باغ دگر نداریم غیر از کنار عنقا
سطری نخواند فطرت از درسگاه تحقیق
تقویم ها کهن کرد امسال و پار عنقا
آئینه جز تحیر اینجا چه نقش بندد
از رنگ شرم دارد صورت نگار عنقا
تسلیم عشق بودن مفت است هر چه باشد
ما را چه کار و کو بار در کار و بار عنقا
شهرت پرستی وهم تا چند باید اینجا
نقش نگین رها کن ای نامدار عنقا
هم صحبتیم و ما را از یکدگر خبر نیست
عنقا چه وانماید گر شد دچار عنقا
نایابی مطالب معدوم کرد ما را
دیگر کسی چه یابد در انتظار عنقا
مرگ است آخر کار عبرت نمای هستی
غیر از عدم که خندد بر روزگار عنقا
زیر پرند گردون رسواست خلق مجنون
عریانی که پوشد این جامه وار عنقا
گفتیم بی نشانی رنگی بجلوه آرد
ما را نمود بر ما آئینه دار عنقا
در خاکدان عبرت غیر از نفس چه داریم
پر روشن است (بیدل) شمع مزار عنقا