شماره ١٧٢: در عالمی که با خود رنگی نبود ما را
در عالمی که با خود رنگی نبود ما را
بودیم هر چه بودیم او وانمود ما را
مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی
خورشید التفاتش از ما زدود ما را
پرواز فطرت ما در دام بال میزد
آزاد کرد فضلش از هر قیود ما را
اعداد ما تهی کرد چندانکه صفر کشتیم
از خویش کاست اما بر ما فزود ما را